Rozdział 23: She fucking hates me and I love it.

- Hej Riker. - powiedział Ross, wchodząc do pokoju starszego brata.
- Siema. Co cię tu sprowadza? - odparł na przywitanie.
- Życie.. - wydukał smętny.
- Eee... dobra.., wiec mów o co chodzi.
- O Kaitlyn.. - zaczął.
- Yhyym.. - wykrztusił w znacząco niezadowolonym tonie.
- ... o Cassidy. - dodał po chwili.
- O Cassy? - zdziwił sie chłopak.
- Tak. Wiem, że to twoja dziewczyna, a ja jestem z Kait, ale..., ale, gdy jestem przy Cass, czuję się tak jakoś inaczej. - skierował blondyn w stronę Rikera.
- Amm... Po pierwsze, to ona wcale nie jest moją dziewczyną, a po drugie, to mam rozumieć, że lecisz na moją dziewczynę? - rzekł spokojnie Rik.
- Co?! To jesteście parą czy nie?
- Nie. Tak. Ahh.. Nie wiem. Niby tak, ale oficjalnie, to nie, więc nie wiem, co z tego wyjdzie. Zresztą nie mówmy teraz o tym. Mów, co mi chciałeś powiedzieć.
- Eee... Właściwie, to już nic. Dzięki za pomoc, bracie. - uśmiechnął się chłopiec, opuściwszy pokój najstarszego.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

** Oczami Rossa **

Ahh.. I co ja mam teraz zrobić? Przecież nie mogę powiedzieć Rikerowi, że prawie pocałowałem jego dziewczynę. No właśnie, jego dziewczynę?! Jego dziewczynę?! Dlaczego ona musi być JEGO dziewczyną?! Ze wszystkich facetów na Ziemi, ona musiała wybrać własnie TEGO?! Mojego brata?! Przecież ja nie mogę niczego robić z dziewczyną brata! A co z Kaitlyn? Jesteśmy parą od roku, ale... ehh... za dużo myślę.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Apartament dziewczyn*

- Cześć Emi. - odparła Cass, wchodząc do apartamentu
- Hej. Nie miałaś być u Rydel? Właśnie sie do was wybierałam.
- Wiem, byłam, ale już wróciłam. - ciągnęła stanowczo. Ruszyła do sypialni i kolejno wyciągała wszystkie swe rzeczy z półek, aby móc je pochować do torby.
- Co ty robisz? - spytała Emi, podchodząc do przyjaciółki.
- Pakuję się. Mama jest już w domu, więc wyjeżdżam stąd. - wyjaśniła.
- Tak nagle? Co się znów stało? Podejrzewam, że ponownie chodzi o Rossa.
- Chciał mnie pocałować. Powiedział, że czeka na to od dawna, ale ja go odepchnęłam.
- Dlaczego? - mówiła zaskoczona Emily. - Myślałam, że chcesz tego.
- Tak, ale nie w ten sposób. On jest z Kaitlyn.
- A nie pomyślałaś, że po tym by się wszystko zmieniło?
- Jasne! - krzyknęła sarkastycznie. - Chciał mnie pocałować tylko dlatego, że pokłócił się z dziewczyną!
- To wcale nie znaczy, że masz wyjeżdżać. - próbowała przekonać przyjaciółkę.
- Właśnie, że tak. Ja ehh.. ja się w nim zakochałam! Rozumiesz? Zakochała się w nim. - wypowiedziawszy te słowa, złapała głęboki oddech. - A im dłużej tu jestem, tym jest gorzej. Dopóki nie wrócę do domu i będę jak najdalej od niego, to mi nie przejdzie. - rzekła, wtulając się w przyjaciółkę.
- Ok, jeśli chcesz, możemy już jutro wylatywać. - uśmiechnęła się brunetka.
- A co z Ratliffem? Przeze mnie musicie się wcześniej rozstać. - zauważyła Cassidy.
- Nie szkodzi. I tak w końcu byśmy musieli. - posmutniała.
- Jak wam się układa? To już takie oficjalne? - zapytała Cassy.
- Z nim jest rewelacyjnie. Z nikim nie czuję się tak dobrze, nie licząc ciebie oczywiście. - zaśmiała się. - To najwspanialszy chłopak na świecie. Jest przesłodki i przezabawny.
- No, no. Nieźle Cię wzięło. - cieszyła się przyjaciółka.
- Chyba tak. - uśmiechnęła się Emi. - A już nigdy więcej możemy się nie spotkać.
- No chyba sobie żartujesz. Od czego jest skype i inne komunikatory? Z resztą, za rok tutaj wracamy, przyjedziesz razem ze mną, prawda? - zaproponowała blondynka.
- Oczywiście, że tak. - zadowolone przyjaciółki przytuliły się.
- O matko! - zerwała się Cassidy.
- Co?!
- Riker! Zapomniałam o Rikerze! - zauważyła, po czym niezwłocznie sięgnęła komórkę i zadzwoniła do niego.

** - Słucham? - odebrał chłopak.
- Hej. Co robisz?
- Leżę. Rozmawiałem dzisiaj z Rossem.
- Oo.. Jutro wyjeżdżam. - zmieniła temat.
- Co? Dlaczego? Masz jeszcze kilka dni. - słusznie zauważył.
- Wiem, ale mama wcześniej wróciła i tak jakoś wyszło.
- Nie chcę, żebyś leciała. - posmutniał.
- Muszę. - odparła. - A odwiózł byś mnie na lotnisko? - spytała.
- Jasne. O której mam jutro być?
- O dziewiątej.
- Dobrze, to pa, skarbie. - uśmiechnął się.
- Pa, eee.. - zawahała się na chwilę. - ... do jutra. - rozłączyła się. **


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Następny dzień, ranek*

Cassidy właśnie szykowała jedzenie na wyjazd, gdy ktoś zapukał do drzwi. Rzecz jasna, był to Riker. Dziewczyna otworzyła.
- Hej, skarbie. - rozłożył ręce na przywitanie, chcąc objąć nastolatkę, lecz ta się odsunęła.
- Spóźniłeś się dwie minuty. - zrobiła obrażoną minę.
- I co teraz? - zaśmiał się Rik.
- Poniesiesz karę.
- Jaką? - spytał niepewnie chłopak.
- Nie odstaniesz buziaka. - uśmiechnęła się i wytknęła chłopakowi język.
- To sam go sobie wezmę. - powiedział blondyn. Przyciągnął dziewczynę do siebie i nagle weszło jego rodzeństwo.
- O fee... Nie róbcie tak przy ludziach. - zażartował Rocky, wchodząc do pokoju ze skwaszoną miną. Zaraz za nim weszła Rydel i Ellington.
- Gdzie Emi? - spytał brunet.
- No tak, Emi. A ze mną to się już nie przywitasz. - zachichotała dziewczyna.
- Czeeeeść, Cassy! - odparł obejmując blondynkę. - Gdzie Emi? - zaśmiał się.
- W pokoju. Tylko bez szaleństw tam. - mrugnęła do Ellingtona. - Zjecie coś? - zaproponowała. 
- Nie, nie, nie jesteśmy głodni. - uśmiechnęła się Ryd.
- Mów za siebie. - wtrącił Rocky. - Ja bym coś zjadł.
- Okej. Zaraz ci coś dam. - Cassy zachichotała, po czym poszła do kuchni.
Każdy zjadł posiłek i zabrał wszystkie torby do samochodu. Dziewczynki przed odjazdem poszły pożegnać się z Suzie. Trwało to bardzo długo. Po godzinie grupka młodzieży znajdowała się już na lotnisku. Samolot miał odlatywać być o jedenastej dziesięć, czyli za dwadzieścia minut. Młodzież usiadła na ławce i zaczęła dyskusję.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Dom R5*

Ross siedział znudzony w domu. Krążył od jednego pokoju do drugiego. Nie wiedział co ma ze sobą zrobić, gdzie ma się podziać. Od godziny próbuje dodzwonić się do Kaitlyn, lecz wciąż odzywa się poczta. Dlaczego nie odbiera tego cholernego telefonu? Może nie ma ochoty z nim rozmawiać? Ale przecie nic złego nie zrobił. ,,Może ma wyłączone dźwięki, albo wyszła z domu, zapominając telefonu" zastanawiał się chłopiec. ,,A może ktoś u niej jest?" przez głowę przechodziły mu najprzeróżniejsze myśli. Nigdy dotąd nie zastanawiał się, czy właśnie w tym momencie Kaitlyn go zdradza. Zawsze był pewien, że może jej zaufać, a teraz? Teraz sam już nie wiedział, co ma myśleć. Nie zwlekając dłużej, wziął kluczyki od auta i pojechał do swej dziewczyny. Nie był nadzwyczaj wściekły. Zachowywał się normalnie, spokojnie. Nie czuł niepewności, po prostu jechał. Co go podkusiło, żeby się do tego przyczynić? Zazdrość? Złość? Ciekawość? A może zwyczajna obojętność na to, co tam może zastać.
Piętnaście minut później był już na miejscu. Wysiadł z auta z miną pokerzysty i delikatnie zapukał do drzwi. Odezwała się głucha cisza, więc tak jak zawsze złapał za klamkę i wszedł do środka. Nikogo nie było. Postanowił wejść na górę, do pokoju ciemnowłosej. Podszedł do wejścia, lecz gdy miał wkroczyć usłyszał ze środka dwa głosy. Nie było to trudne, gdyż drzwi były lekko uchylone. Chłopiec postanowił podsłuchać. Oparł się o ścianę i wsłuchiwał w rozmowę. Zidentyfikował dwie osoby, chłopaka i dziewczynę.
- Nie spotykasz się dzisiaj z kochasiem? - spytał chłopak.
- Nie. Powoli zaczyna mi się nudzić. - zaśmiała się dziewczyna, siedząca okrakiem na koledze.
- Mam nadzieję.. Też mam już tego trochę dosyć. Jesteś tylko moja. - odparł całując dziewczynę w szyję.
- Wiem, misiu. Ale spokojnie, niech mi kupi jeszcze kilka błyskotek i będę cała twoja. - uśmiechnęła się uwodzicielsko.
- Całe szczęście, bo zaczynam już się denerwować tym, że robisz do niego takie maślane oczka.
- Nie przejmuj się. To tylko sponsor, kochanie. - powiedziała, gładząc policzek partnera. - Tutaj chodzi o pieniążki, misiu. Ale widzisz, jaką masz zdolną dziewczynę? Potrafi rozkochać w sobie każdego. - pokazała szyderczy uśmiech.
- Tak, tak. Tylko z tym nie przesadzaj. I tak nie mogę pojąć, czemu tak długo z nim kręcisz? Cholera jasna, to zbyt długo trwa. - zdenerwował się.
- Jak to dlaczego? Bo jest sławny i kasiasty? A w dodatku naiwny jak małe dziecko. Naprawdę, jeszcze troszkę się z nim zabawię i koniec, dobrze? - brązowooka zachichotała.
- Dobrze, niunia.
Ross siedział oparty o ścianę przy drzwiach i nie mógł uwierzyć w to, co słyszy. Jak ona może tak mówić? Po tym wszystkim, co razem przeszli ona mówi, że liczy się tylko jego kasa? A najgorsze jest to, że przez to wszystko może stracić Cassidy. ,,Niee.., tego już za wiele. A to suka. Nie pozwolę tak ze sobą pogrywać." pomyślał. Wstał, złapał głęboki oddech i wszedł do środka. Spojrzał na obściskującą się parę i zaczął bić brawa.
- No, no. Gratuluję udanego projektu z geografii, choć ponegocjowałbym, czy takie rzeczy, to raczej nie na biologię. - odparł spoglądając na Kaitlyn, siedzącą bez bluzki.
- Ross?! Co ty tu robisz?! - spytała dziewczyna, po czym w popłochu zeszła z partnera.
- Oglądam przedstawienie, nie widać? Przeleciałeś już ją, czy to będzie pierwszy raz? - rzucił uszczypliwie, w stronę chłopaka. Był tak zdenerwowany, że nie panował już nad słowami.
- Ross! To nie to, na co wygląda. - odparła Kait, zakładając koszulkę.
- Ohh.. Kaitlyn. Oboje wiemy, co tu się działo. Chcesz mi wmówić, że wcale nie zamierzaliście się zaraz.. - w tym momencie urwał i zaśmiał się kąśliwie. - ..pieprzyć.
- Masz rację, to dokładnie to na co wygląda. Choć nie, jednak nie. - zaczęła. Blondynek patrzył na nią z determinacją. - Pewnie sobie teraz myślisz, że cię z nim zdradziłam, ale to nieprawda. Tak właściwie, to można powiedzieć, że zdradzał go z tobą. - ciągnęła ze zwycięskim uśmieszkiem. - Z tobą byłam tylko dla pieniędzy, skarbie. - pogładziła chłopaka po głowie. - Byłeś tylko moją zabaweczką, która robiła to, czego sobie zażyczyłam. I wiesz co, masz bardzo mądre rodzeństwo. Od razu mnie przejrzeli. Szkoda, że nie wierzysz ludziom, którzy na prawdę cię kochają. A tak w ogóle, to ja sprowokowałam Cassy do uderzenia mnie. - mrugnęła. - Wszystko co ona ci powiedziała zapewne jest prawdą. Ale z ciebie dureń, że nie uwierzyłeś przyjaciółce, która na serio cię lubi. Kurcze, aż sama jestem w szoku, że chwyciłeś tę bajeczkę, jak to mnie ta słodka blondyneczka źle potraktowała. Jesteś troszkę zbyt naiwny, kochanie. Nie można patrzeć tylko na wygląd, mimo że u mnie miałeś na co popatrzeć. - szepnęła i objęła Rossa. Jednocześnie zbliżyła wargi do jego szyi i zaczęła go cmokać.

Blondyn przez chwilę był w zupełnym szoku. Nie wiedział, co ma robić, nie mógł wydusić ani jednego słowa. ,,Ross! Durniu! Co ty wyrabiasz?! Nie daj się znów takiej zołzie! Ocknij się!" myślał. W końcu odepchnął od siebie dziewczynę i złapał z całej siły za nadgarstki. Brunetka syknęła z bólu.
- Wykorzystujesz chłopaków dla swoich zachcianek. Pieprzysz się z nimi, a później spławiasz. Jesteś zwykłą zdzirą i już na zawsze nią pozostaniesz. - mówił spokojnym tonem, co jeszcze bardziej rozwścieczyło Kaitlyn.
- Pieprzysz?! - zdenerwował się siedzący dotychczas na krześle chłopak.
- Nie mów tak! To nieprawda! - krzyknęła dziewczyna. Wyrwała rękę i z całej siły dała blondynowi "z liścia".
- Jak? Potrafisz tylko świecić dekoltem i nic więcej. Nie mogę uwierzyć, że kochałem kogoś takiego. - brązowooka po raz kolejny dała mu w twarz. - Auu.. - syknął łapiąc się delikatnie za policzek. - Kogoś, kto sypia kilkoma chłopakami na raz. - dodał. Kait po raz kolejny zamachnęła rękę, lecz w ostatniej chwili Ross zdążył ją złapać. - Nie tym razem, kochanie. Bawcie się dobrze. - mrugnął zwycięsko do obojga i ruszył do drzwi.
- Twoja suka już odleciała! - krzyknęła brązowooka. Chłopiec zatrzymał się na chwilę, aż skapitulował. Podszedł do dziewczyny i złapał ją za policzki, nie mocno, aczkolwiek widać było złość w jego oczach. - Dobrze słyszałeś. Twoja SUKA!
- Nie waż się tak o niej mówić! Jedyną osobą, którą można tak teraz nazwać jesteś ty! A ten twój chłopak, to prawdziwy twardziel. Nawet się nie ruszył, żeby ci pomóc.
- A co? Uderzysz mnie? - spytała twardo, lecz widać było jej strach.
- Słucham? Oczywiście, że nie. Nie mógłbym uderzyć dziewczyny. Nie ważne czy zasłużyła, czy nie. Zresztą o czym my rozmawiamy. Muszę ją dogonić.
- Nie ma szans, odleciała jakieś dwadzieścia minut temu. - powiedziała Kaitlyn, chcąc zamknąć za Rossem drzwi. Ten jednak zatrzymał je i spojrzał na stojącego z boku chłopaka.
- Dobrze słyszałeś, pieprzyliśmy się. A lepiej zapytaj, ile razy zrobiła mi laskę.. Nie potrafi do tylu doliczyć - rzucił na odchodne i zatrzasnął za sobą drzwi.

___________________________________________________________________


Siemka! <3
To już 23!! Ostatni? No właśnie, mamy pewną kwestię do omówienia. Opowiadanie miało się skończyć wraz z końcem wakacji - odlotem Emily i Cassidy, a co Wy na to? Kończymy, czy może ciągniemy dalej? Wszystko zależy od Was. Czy historia zakończy się na tym, że Cassy jest (?) z Rikerem, Emily z Ratliffem, a Ross zerwał z Kaitlyn. Czy piszemy ją dalej, a zakończenie będzie zupełnie inne? Proszę o wyrażenie swej opinii na ten temat.

~DarkAngel <3