Rozdział 21: Which one is right?

 Dzisiaj na początku chciałabym Wam zobrazować bohaterki opowiadania ;).

1. Cassidy 

2. Emily

3. Kaitlyn 

___________________________________________________


Następny dzień. Ranek. Jasne promienie słońca zbudziły śpiącego blondyna. Chłopiec przetarł oczy, przeciągnął się, a następnie odwrócił w stronę dziewczyny. O dziwo nie zastał jej u swego boku. Z łazienki dobiegał cichy głos. Ross wstał z łóżka, by udać się w kierunku dochodzących dźwięków. Podszedł do wejścia, a następnie delikatnie zapukał.
- Ahh.. Pa kochanie, muszę kończyć. - usłyszał przez drzwi, co wywarło na nim niemałe zdziwienie. ,,Jakie kochanie?!" zdenerwował się lekko. Po chwili z łazienki wyszła Kait z niezadowolonym wyrazem twarzy.

- Możesz mi wytłumaczyć, jakie kochanie? - spytał poważnym, lecz cichym tonem.
- Podsłuchiwałeś?! - rozzłościła się ciemnowłosa.
- Nie. Przez przypadek usłyszałem. - odparł spokojnie. - Więc?
- Co więc? Chyba nie muszę ci się tłumaczyć ze wszystkich rozmów telefonicznych! - mówiła arogancko.
- Nie, nie musisz. Ale jako twój chłopak, chyba mam prawo wiedzieć, do kogo jeszcze mówisz kochanie. - rzekł Ross.
- To jest żałosne! Masz zamiar kontrolować mnie na każdym kroku? - bulwersowała się. - Ale skoro już musisz wiedzieć, to rozmawiałam z uhh.. z Ginny? - dopowiedziała po chwili.
- To pytanie czy stwierdzenie? - spytał podejrzliwie
- Jeny, Ross! Dałbyś już spokój. To stwierdzenie! - wrzasnęła przewracając oczyma. - A nawet jeśli mówiłabym to do chłopaka, to co? Ty z tą swoją pieprzoną Cassidy też sobie cukrujecie, więc ja z kolegami nie mogę?! - krzyczała wymachując rękoma we wszystkie strony.
- Nie mów tak o niej!! - wrzasnął Ross, uderzając gwałtownie w ścianę, zbliżywszy się do nastolatki. Dokładnie tak, wrzasnął. Po raz pierwszy, od początku ich znajomości on na nią krzyknął. Dotychczas nigdy nie dał się jej wyprowadzić z równowagi. Kaitlyn mogła wyzywać go od najgorszych, a on i tak znosił to bez nerwów. Tym razem jednak nie wytrzymał. Tak strasznie rozdrażniły go te dwa słowa. Nawet brązowooka zaniemówiła. Wpatrywała się w niego z lekkim strachem oraz złością. Jak on mógł się jej postawić? Zawsze było tak, jak ona sobie zażyczyła, a teraz on na nią krzyczy. Dziewczyna odsunęła się od siedemnastolatka.
- Co to miało być?! - wnerwiła się jeszcze bardziej.
- Ja.. nie wiem. - wydukał.
- Uniosłeś na mnie głos przez tą pannę?!
- Co? Nie! To znaczy tak, ale.. ehh.. To moja przyjaciółka i nie chcę, żebyś tak o niej mówiła, jasne? Nawet jeśli to ty jesteś moją dziewczyną. - powiedział stanowczo.

Kaitlyn odwróciła głowę w bok, spoglądając na okno, wymuszając łzy. Zdziwiony Ross podszedł do niej i delikatnie przejechał dłonią po jej mokrym już od słonych kropel policzku.

- Kait, co to jest? - spytał. Dziewczyna nie odpowiedziała. - Pytam się, co to jest? Kto ci to zrobił?! - krzyknął, patrząc na opuchnięty i siny policzek Kaitlyn.
- A co cię to obchodzi?! Co ci to da, jeśli powiem?! - brązowooka zaczęła mocniej łkać.
- Posłuchaj mnie. Zrobię krzywdę temu, kto ci to uczynił, rozumiesz? Nikt nie ma prawa cię tknąć. - powiedział spoglądając nastolatce w oczy.
- Pff.. I tak tego nie zrobisz. - stwierdziła obojętnie.
- Kaitlyn, nie pozwolę, by ktoś cie źle traktował.
- Na pewno zmienisz zdanie, gdy ci powiem, o kogo chodzi. - ciągnęła.
- Nie zmienię. Obiecuję. Ktokolwiek śmiał cię uderzyć, pożałuje tego. - mówił pewny siebie blondyn.
- Przysięgasz?
- Tak.
- Więc będziesz musiał zranić swoją przyjaciółkę. - wydukała.
- Słucham?! - zdziwił się chłopiec. - Mówisz o Cassy? Ona cię uderzyła?
- Tak, obiecałeś. - mówiła smutna.
- Może i tak, ale.. Nie mogę jej niczego zrobić, nie mogę jej ranić. - recytował z boleścią w głosie.
- W ten sposób ranisz mnie! - wykrzyczała dziewczyna i udała się w stronę łazienki. Ross złapał ją za rękę i przyciągnął gwałtownie do siebie.
- Posłuchaj mnie. Pójdę do niej i powiem, co o tym myślę, zgoda? - zaproponował.
- Rób jak uważasz, a póki co zostaw mnie w spokoju. - odparła niezależnie.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Apartament przyjaciółek*

- Haha! Jesteś walnięta! - zaśmiała się Emily.
- No coo? To tylko raz mi się zdarzyło. - odparła rozbawiona Rydel. - Nie moja wina, że tak wyszło.
- Tak, tak. Celowo to zrobiłaś. - dokuczała Cassy. - Jak można zrobić takie coś przez przypadek? - zachichotała.
- Ojj.. Dobra, siedź cicho. - walnęła przyjaciółkę z poduszki. - A ty Emi? Co takiego szalonego w życiu zrobiłaś? - uśmiechnęła się Ryd.
- Wieeeesz. Nic. - odwróciła wzrok zmieszana dziewczyna.
- Taak, taak. Nic. Yhyym. Już, już, proszę mówić. Rydel się przyznała, więc słuchamy ciebie. - zaśmiała się.
- No dobra. No więc kiedyś umówiłam się z kumpelami w parku. Dochodziła wtedy bodajże 22... - Emi nie dokończyła mówić, gdyż rozległ się dzwonek do drzwi. 
- Otworzę. - uśmiechnęła się Cass.
 
Blondynka wstała, biorąc w dłoń leżące przy kanapie kulę, naciągnęła na siebie kołdrę, gdyż wszystkie trzy były jeszcze w piżamach, a następnie otworzyła drzwi. Do pokoju wparował nie kto inny jak Ross. 
- Pozwoliłam ci wejść? - zapytała niezadowolona.
- Nie wierzę, jak mogłaś to zrobić! - krzyknął bez wytłumaczeń.
- Ee.. To moje mieszkanie, więc mogę robić co mi się żywnie podoba. - odpowiedziała zdziwiona.
- Ahh.. Nie mówię o wpuszczeniu mnie tutaj!
- A o czym? - ciągnęła zszokowana dziewczyna.
- Powinnaś o tym dobrze wiedzieć.
- Oświeć mnie. - ciągnęła.
- Czemu ee.. Możecie na chwilę wyjść? - skierował Ross w stronę pozostałych dwóch dziewczyn.
- Niee! To moje przyjaciółki i mają prawo tutaj być, natomiast ty zaraz stąd wylecisz.
- Nie, Cass. Nie ma sprawy. Pójdziemy do pokoiku. - odparła Emi, po czym razem z Rydel opuściły pomieszczenie.
- Czemu uderzyłaś moją dziewczynę?! - spytał.
- Że co ja niby zrobiłam?! - zapytała z niedowierzaniem.
- Czemu ją uderzyłaś?! Widziałem ślad na jej policzku.
- Ahh tak?! I co jeszcze?! - zdenerwowała się. - Co ci ta pijawka jeszcze nagadała?!
- Więc twierdzisz, że jej nie tknęłaś?
- Wieesz.. Umm.. - dziewczyna jąkała się.
- Uderzyłaś ją?
- Teoretycznie. Ale to nie było tak, że..
- Uderzyłaś ją? - przerwał chłopak.
- Niby tak, ale wcale nie..
- Odpowiedz mi krótko! - ponownie przerwał blondyn, podnosząc jednocześnie głos.
- Tak! Uderzyłam ją! I jest mi z tym dobrze i wcale tego nie żałuję! Właściwie to z chęcią zrobiłabym to jeszcze raz, tyle, że o wiele mocniej! - wyrzuciła z siebie dziewczyna. - I skoro to powiedziałam, to podejrzewam, że po raz kolejny mnie olejesz dla tej francy, więc ułatwię ci to. - mówiła z uśmiechem, jednocześnie otwierając drzwi.
- Cassy. - wydukał Ross. Podszedł do przyjaciółki, a następnie ją objął.
- A tego się nie spodziewałam. - odparła, a na jej twarzy mimowolnie pojawił się uśmiech. - A teraz mów czego chcesz.
- Kaitlyn nie podoba się to, że spędzamy ze sobą tyle czasu. Właściwie, to nie podoba jej się, że w ogóle spędzamy ze sobą czas. - posmutniał.
- I mam rozumieć, że się jej posłuchałeś i że koniec z naszymi spotkaniami, tak? - Cassidy odepchnęła ręce chłopaka.
- Tak jakby. Ale to tylko na jakiś czas, serio.
- Dobra, wiesz co. Nie wysilaj się. Onaa.. - złapała głęboki oddech - owinęła sobie ciebie wokół palca. Jesteś na każde jej zawołanie, spełniasz każdą jej zachciankę. Co tylko ona sobie zażyczy, ty jej to dajesz. Nie widzisz tego? Ona leci tylko i wyłącznie na twoją kasę i sławę. To zwykła ździra, Ross. Przykro mi. - Cassy oznajmiła chłopaka.
- Mówisz tak o Kaitlyn, a sama nie jesteś lepsza! - wykrztusił blondyn.
- Słu.. Słucham?! - wydukała dziewczyna z szeroko otwartymi oczami.
- Kaitlyn znalazła bransoletkę, którą ci podarowałem. Wiesz gdzie? Przy śmietniku! Myślałaś, że się nie dowiem, co?!
- Ahhrr!! - wykrzyknęła. - Jaki z ciebie dureń! Jak możesz  jej wierzyć?! Po co miałabym ją wyrzucić, skoro była przepiękna?!!
- A jednak ona ją ma. Więc jak się u niej znalazła? - dopytywał chłopiec.
- Jej się spytaj. - rzuciła.
- Dobra! - wypowiedziawszy te słowa, Ross wyszedł, trzaskając za sobą drzwiami.
- Dobra! - powtórzyła po koledze, a następnie bez słowa skierowała się do sypialni.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

* Dwa tygodnie później. Tydzień do końca wakacji. Godzina 21:13 *

- Nie chcę, żebyś stąd wyjeżdżała. - powiedział smutny chłopak. - Słyszysz? Nie chcę!
- Ja też nie, ale oboje dobrze wiemy, że muszę. - odparła nastolatka, wtulając się do swego towarzysza. - Ahh.. Nie chcę się z tobą rozstawać.
- To nie rozstawaj. Zostań tutaj. - uśmiechnął się młodzieniec.
- A niby jak ty to sobie wyobrażasz?
- Ehh.. No nie wiem. Teraz ty powinnaś coś wymyślić, ja wpadłem na pomysł z pozostaniem tutaj, więc obecnie twoja kolej.
- Chyba raczej sobie coś uroiłeś, a nie wymyśliłeś. Przecież to nierealne, że ja tu zostanę. - odparła Emi.

Brunet spojrzał na ciemne już niebo, robiąc minę zamyślonego, co zazwyczaj oznaczało jakiś głupi pomysł. Tak było i tym razem. Nie zwlekając dłużej, podbiegł do dziewczyny, gwałtownie wziął ją na ręce i wbiegł do niedużego, lecz dosyć głębokiego jeziora, znajdującego się tuż obok.

- Co ty wyrabiasz?! Ja nie umiem pływać! - krzyknęła, zanurzając się pod wodę, gdyż chłopiec wyciągnął ją na taką odległość, że nie miała już gruntu. 
- Co?!! - przeraził się Ratliff. Nie czekając na dalszy ciąg wydarzeń, rzucił się w stronę dziewczyny, wynurzając ją spod cieczy. - O matko!! Nic ci nie jest?! Nie wiedziałem, że nie umiesz pływać, przepraszam.. - odparł wciąż przestraszony zaistniałą sytuacją. 
- Ale ja umiem. - Emily zaśmiała się.
- Ja.. jak to? Eej.. Oszukałaś mnie. - uśmiechnął się.
- Taak. - wytknęła język chłopakowi. - Chciałam zobaczyć, jak zareagujesz.
- Chyba raczej chciałaś, żebym umarł ze strachu. - powiedział całując dziewczynę.
Po kilku sekundach para przerwała, bowiem ich oczy poraził bardzo jasny promień światła.
- Aał.. Co jest? - spytał zaskoczony Ell, zasłaniając ślepia rękoma. Zaniepokojona Em przysunęła się w jego stronę.
- Tu policja. Dostaliśmy zgłoszenie na waszą dwójkę. Proszę niezwłocznie wyjść z wody. - odparł nie na żarty mężczyzna w policyjnym mundurze. Para ze zdziwieniem i za razem strachem, spojrzała na siebie.


___________________________________________________



Heeeej! 

Czemu piszę dziś, skoro jest dopiero wtorek? A dlatego, że jestem chora i strasznie mi się nudzi w domu, więc piszę. Na początku dzisiejszego wpisu dodałam Wam zdjęcia naszych bohaterek. I jak uważacie, która najładniejsza? Według mnie Kaitlyn. Ahh.. I już wiadomo, na co nasz Ross poleciał ;p
Do zobaczenia jutro lub w czwartek. Dobranoc ;)

~DarkAngel <2