Rozdział 37: Let's start the party.

Wszyscy wstali parę minut po ósmej, gdyż jak najszybciej trzeba było zacząć organizację wielkiej imprezy. W końcu oprócz obchodzenia urodzin blondyna, będzie także świętowane nadejście Nowego Roku, tak więc ten dzień musi być dla każdego wyjątkowy i niezapomniany. Powiadają, że "tak jak w Sylwestra tak i cały rok". Po śniadaniu, około godziny dziesiątej zaczęto wyznaczać zadania. Jako że parę minut wcześniej od rodziców zdążyła wrócić Rydel, to wraz z Cassy zajmie się organizacją jedzenia oraz dekoracji. Najstarsi bracia mieli zakupić dekoracje i napoje, w tym alkohol, którego potrzeba dosyć sporo na tak liczną gromadę gości. Listę osób, które mają się pojawić ustalał sam Jubilat. W sumie wyszło mu 46 osób, nie licząc dorosłych, dla których impreza urodzinowa odbędzie się nieco później. Jednak największy dylemat wśród zaproszonych stanowił Ryland. Rodzeństwo bardzo chciało, aby pojawił się na przyjęciu, ale czy on nie jest za młody? Ma dopiero piętnaście lat, choć niby za cztery miesiące już szesnaście, ale mimo wszystko nie byli do końca przekonani czy przebywanie najmłodszego z rodzeństwa na takiej imprezie byłoby dobre. Przecież tam będzie alkohol. Decyzja została podjęta, Ry niestety nie pojawi się na balandze, jednak starszych gryzło to, czy nie będzie mu z tego powodu przykro… Około osiemnastej dziewczyny wraz z Rossem urzędowały już w kuchni, szykując różne przekąski. Właściwie to Cassy wraz z przyjaciółką gotowały, a Ross po kolei degustował przygotowane potrawy. Niebawem do domu, z wielkim hukiem wpadli pozostali bracia, z wypchanymi po brzegi torbami.

- Co wyście nakupowali?! – przeraziła się Rydel, na widok reklamówek, których było tak wiele, że trzeba było je przynosić z auta na kilka kolejek.
- Jak to co? Wszystko, co było na liście.
- Na jakiej znowu liście?!
- Na tej co zrobiliśmy z Rikerem i Rossem. – wyszczerzył zęby Rocky i pokazał siostrze kolosalnie długi papierek.
- Chłopcy! Czy was już doszczętnie pogrzało?! Na co tyle tego?! – złapała się za głowę. Po chwili zaczęła kolejno przeglądać  każdą siatkę. – A to co ma być?! – zdenerwowała się, zauważywszy, jak wiele alkoholu nabyli jej bracia.
- Umm.. Procenty. – zaśmiał się Riker, przybijając z dwójką młodszych ‘żółwiki’.
- Wiem, co to jest, ale pytam czemu aż tyle?!
- Ojenyy.. Wyluzuuj, siostrzyczko. Przecież nie wypijemy tego sami, tylko z gośćmi, tak? Poza tym jesteśmy już duzi i wiemy, kiedy mamy przystopować. – uspokajał najstarszy.
- No ja myślę. Ehh.. Zanieście to gdzieś i przyjdźcie do kuchni pomóc, albo nie, bo jeszcze rozpętacie wojnę.. lepiej zajmijcie się dekorowaniem.. niee.. co ja wygaduję? Jeszcze coś zepsujecie i wtedy będzie problem. Umm.. Może ee.. amm..
- Ryd! Spokojnie, oddychaj.. – zwrócił Ross. – Wszystko będzie dobrze. Wiemy, że chcesz, aby było idealnie, ale naprawdę nie musisz się spinać. Podejdź do tego na luzie, a na pewno urządzimy świetną imprezę. – ciągnął łagodnie. Rydel była osobą, która od początku do końca starała się robić całość perfekcyjnie. Jeśli coś nie szło po jej myśli, to cała chodziła zestresowana i załamana, tak więc i tym razem trzeba było dać z siebie wszystko. – I jak, lepiej?
- Tak. No jasne, że tak. Weźmy się za jedzenie i dekoracje, bo jeszcze nie zdążymy i wyjdzie z tego jedna, wielka klapa.
- Mamy jeszcze dwa dni, Ryd.
- Może usiądź sobie na razie i odpocznij, a ja z chłopcami zajmiemy się wszystkim. Już i tak wiele zrobiłaś, więc należy ci się przerwa. Tylko nie za długo, bo sama sobie z nimi nie poradzę. – zażartowała Cassy. Po chwili młodzież wzięła się do roboty. Riker z Rockym zajęli się ozdabianiem wnętrza, a Ross z blondynką kontynuowali zajęcie w kuchni.

- Ross! Rusz swoje leniwe cztery litery i pomóż mi trochę! – krzyknęła niebieskooka.
- Przecież ja ci pomagam. Kosztuję wszystkiego po kolei i sprawdzam, czy jest jadalne. Widzisz, mówisz mi, że nic nie robię, a ja narażam swoje życie.
- Narazisz swoje życie, jeśli w tej chwili czegoś nie zrobisz. – zagroziła, wymachując chłopcu nożem przed twarzą.
- Kotku, odłóż ten nóż, bo zrobisz mi krzywdę.
- Taki właśnie mam zamiar.
- To ja też ci coś w takim razie zrobię. – uśmiechnął się blondyn. Wstał, zabrał dziewczynie nóż, po czym odłożył go na blat. Po chwili objął ją. – I co teraz, wciąż chcesz mnie zadźgać?
- Jeśli sobie na to zasłużysz. – odparła rozbawiona.
- To w takim razie daj mi teraz buziaka.
- To sobie weź.
- Ale ja chcę, żebyś ty mi dała. - dziewczyna wzruszyła ramionami, odwracając głowę od chłopaka. - No cóż, sama tego chciałaś. – powiedział. Podniósł dziewczynę i przysunął do siebie w taki sposób, że już po chwili ich usta dotykały się wzajemnie. Nastolatka zaśmiała się, a za moment sama pocałowała swojego partnera.
– Kocham cię.
- Ja ciebie też. I nie wyobrażam sobie, abym mógł cię teraz stracić - objął blondynkę i cmoknął w czoło.
- Nie martw się, nie stracisz. Wiem, że było między nami wiele kłótni i zapewne jeszcze wiele jest przed nami, ale to się nie liczy, liczy się to, co jest teraz.
- Tak. I ja.. umm.. przepraszam. Za.. za to wczoraj. Byłem zazdrosny o.. o Rikera. Bo gdy was wtedy tam zobaczyłem, to.. to coś mnie ścisnęło.
- Powinieneś bardziej mi ufać. Ja ci ufam. Wiem, że byś mnie skrzywdził i że przy Tobie zawsze mogę czuć się bezpiecznie, prawda?
- Pewnie, że tak. Przenigdy przy mnie nic ci się nie stanie, obiecuję.
- Ross! Cassy! – do pary podbiegł Rocky. – Czy wy ogłuchliście?! Krzyczę do was, a wy nic. Kurczak się zaraz spali! – odparł, wyłączając piekarnik. – Umm.. Już się spalił. – dodał mniej entuzjastycznie.
- Ouu.. Nie mówmy o tym Rydel. Ona już teraz jest wystarczająco przejęta tą imprezą, więc nie musi wiedzieć, że spaliliśmy jutrzejszy obiad. – zaproponował Ross, na co brunet bez zastanowienia się zgodził.

Dalsze prace poszły już zgodnie z planem. Do wieczora prawie wszystko było już przygotowane, więc jutro trzeba będzie dokonać  drobnych poprawek oraz zrobić jeszcze kilka przekąsek, a następnego dnia pozostanie tylko wyczekiwanie gości.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*31 grudnia*

Ranek. Jasne promienie roziskrzonego słońca wpadały przez uchylone żaluzje, drażniąc jednocześnie oczy blondyna. Chłopiec był tak zaspany, że zbudził go dopiero delikatny pocałunek ukochanej. Para wkrótce zeszła do kuchni, gdzie czekało świeżo przygotowane śniadanie oraz reszta rodzeństwa, która już się nim zajadała. Po posiłku Cassy wraz z Rydel zmyły naczynia, natomiast chłopcy zajęli się ostatnimi drobiazgami potrzebnymi na imprezę, czyli dmuchaniem balonów. Zajęło im to kilka godzin, gdyż było ich naprawdę bardzo dużo. Dochodziła właśnie osiemnasta, gościa mają zacząć się pojawiać za półtorej godziny. Cassy oraz cały zespół byli już wyszykowani na ich przyjście, natomiast Rydel, która nigdy nie może się zdecydować, którą sukienkę założyć, już od godziny siedzi w pokoju i tylko przerzuca kolejne ciuchy z szafy. W końcu, po kilkakrotnej interwencji braci, popędzających swoją siostrę, zdecydowała się na czarną sukienkę w kwiaty, czarne balerinki i przedłużane rzęsy.

- Misiuuu.. – powiedziała Cassy, obejmując swojego partnera i całują go delikatnie w szyję. - ..a ty chcesz swój prezent teraz, czy później, jak wszyscy ci dadzą?
- Jaki prezent? – zdziwił się chłopiec.
- Urodzinowy. Przecież jeszcze ci nic nie dałam, bo chciałeś poczekać na dziś.
- Kotku, ty jesteś moim najwspanialszym prezentem urodzinowym. Na serio niczego więcej nie pragnę. – objął dziewczynę.
- Wszystkim swoim dziewczynom tak słodzisz? – spytała żartobliwie blondynka.
- Tylko tym wyjątkowym. – uśmiechnął się brązowooki. – Ty jesteś pierwsza.
- Ciekawe, ilu swoim byłym tak mówiłeś.
- Robisz się złośliwa.
- Wiem. – zaśmiała się i pocałowała Rossa. – Ale tylko sobie żartuję.
- Zauważyłem, że przy tobie zrobiłem się zbyt uroczy i słodki. Jeszcze trochę i mnie pozbadniesz, a przecież tak być nie może. A już powoli ci się to udaje. – mówił rozbawiony.
- Ale o czym ty mówisz? – zaśmiała się blondynka. – Co ja takiego robię?
- Chyba samo to, że jesteś tak na mnie działa. Oo.. I widzisz, znów to robisz?
- Nie wiem, o czym mówisz – uśmiechnęła się dziewczyna. - A teraz zejdźmy już na dół, bo zaraz przyjdą goście. – oznajmiła Cassy, pocałowała ponownie swojego partnera, a po chwili zeszła wraz z nim na parter.

Faktycznie po paru minutach, zaczęli zbierać się pierwsi zaproszeni, a przed dwudziestą zjawili się już wszyscy. Goście na samym początku podarowali jubilatowi prezenty, jednak impreza bardzo szybko zaczęła się rozkręcać. Około dwudziestej pierwszej parę swoich utworów zagrało R5. Co prawda początkowo nie byli do końca przekonani, czy powinni grać bez Ratliffa, aczkolwiek w końcu koncert się odbył.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Dom Lynchów. Godzina 22:38*

- Heeej, kotuś. Zatańczymy. – blondynek objął swoją dziewczynę i pocałował.
- Umm.. Jasne, ale trzymaj swoje ręce trochę wyżej. – uśmiechnęła się niepewnie.
- Dlaczego?
- Dlatego, że chcę, żebyś trzymał je co najmniej na pasie i nie waż się niżej.
- A ja mam ochotę niżej. A jako twój chyba chłopak mam takie prawo, a moje zdanie się liczy. – odparł pewny siebie chłopak, co wcale nie spodobało się blondynce.
- Ross! Weź te ręce, albo puść mnie i w ogóle się do mnie dzisiaj już nie odzywaj.- zagroziła.
- Yy.. Przepraszam. – speszył się Ross i po chwili wykonał wolę dziewczyny.
- Rossy.. – zaczęła blondynka, wtuliwszy się w chłopaka. - ..mam do ciebie prośbę.
- Jasne, dla ciebie wszystko.
- Chciałabym, żebyś już dzisiaj nie pił alkoholu, dobrze?
- Eee.. Noo.. no dobrze, ale dlaczego?
- Bo wydaje mi się, że ci starczy. Wiem, że to twoje urodziny i Sylwester, ale proszę, żebyś już sobie dał spokój. Widzę, że już się inaczej zachowujesz, więc lepiej będzie, jeśli sobie darujesz więcej, zgoda?
- Umm.. Nie wiem o co ci chodzi, ale jeżeli tak bardzo ci na tym zależy, to zgoda. Choć ja nie widzę różnicy.
- Rossy, ja widzę. Niedużą, ale widzę. I na serio będę bardzo szczęśliwa, jeśli już przystopujesz.
- Spoko, zgodzę się na kolejny warunek. – powiedział lekko ironicznie.
- Co masz na myśli?
- Nic. Ee.. To znaczy.. Nie mogę pojąć, dlaczego wciąż mi czegoś zakazujesz? Trzymaj wyżej ręce, nie pij tyle i co dalej?
- Ross ja.. jak możesz tak mówić? To, że nie mam ochoty być obmacywana, to chyba nie jest żaden warunek. A co do picia, to robię to dla twojego dobra, bo widzę, że już masz dosyć i boję się, że będzie jeszcze gorzej i coś zrobisz, a kocham cię, więc nie chcę, żebyś zrobił jakieś głupstwo. Troszczę się o ciebie.
- Dobra, chyba masz rację. Powinienem to ograniczyć. Przepraszam. – pocałował blondynkę. – Kocham cię.

______________________

Heeeeeej! ;**
Jak Wam minął Sylwester? 

~DarkAngel <3