Rozdział 8: It's just a friendship..

Cześć Kochani!!
Ostatnio było małe zamieszanie związane z zawieszeniem bloga, wywołane przeze mnie. Faktycznie dość intensywnie rozważałam tę decyzję, jednak teraz, po kilkudniowym namyśle, chcę Wam powiedzieć PRZEPRASZAM, nie odchodzę! :) Przez moment miałach chęć zaprzestać pisania, gdyż nie spodziewałam się, że czyta mnie jednak więcej niż dwie osoby. Pod ostatnią notką (pożegnalną) znalazło się 13 komentarzy i choć to wcale nie jest nie wiadomo jak wiele, to i tak mi w zupełności wystarczy. Jednakże, to nie ich ilość przekonała mnie do dalszego pisania, lecz ich treść. To, co w nich pisaliście jest po prostu.. wspaniałe. W życiu się nie spodziewałam, że niektórym aż tak zależy. Dziękuję Wam, jesteście wspaniali. Napiszę jeszcze raz BLOG NIE ZOSTAJE ZAWIESZONY. Ani teraz, ani w najbliższym czasie. Uwielbiam Was za to, że zawsze mnie wspieracie, tak jak w tej sytuacji oraz wtedy, gdy byłam chora! <3
A teraz zapraszam do czytania nowego rozdziału! 

___________________________________________________


Przez prawie całą noc Cassidy nie zmrużyła oka. Ross miał rację - nie mogła przestać o nim myśleć. Choć może nie tyle o nim, co o wszystkich zdarzeniach w apartamencie. Rano tak jak zwykle zjadła śniadanie i odświeżyła się w łazience.

- Cassidy! Możesz mi powiedzieć co to jest? - spytała Emily, trzymając w dłoni męską bluzę.
- Ee.. Skąd to masz? - spytała zmieszana blondynka.
- Spod twojego łóżka. Szukałam moich szortów, a znalazłam to.
- Yy.. Too.. jest bluza. - rzuciła wymijająco blondynka.
- Przecież widzę, że to bluza. Ale pytam się czyja?
- Noo... no..
- I wiem, że nie jest twoja, bo jest męska. - przerwała brunetka. - Ukrywasz coś przede mną?
- Jaa.. - zawahała się. - Tak. - dokończyła krótko.
- O co chodzi? Był tu jakiś chłopak? Poznałaś kogoś? - pytała ciekawska przyjaciółka.
- Tak, poznałam kogoś i tak, był tutaj.. Ale..
- Oo.. Jak fajnie! Jesteście razem? Jak ma na imię? Ile ma lat? - przerwała zawzięcie zadając pytania.
- Emily! Uspokój się! 
- Dobra, już. Mów od początku.
- Wszystko zaczęło się od..
- Od czego? No powiedz od czego. - dziewczyna z podekscytowania nie mogła usiedzieć w miejscu.
- Jeśli będziesz mi wciąż przerywała, to przestanę ci cokolwiek mówić!
- Już nie będę.
- Ten chłopak, którego wczoraj widziałaś w holu ma na imię Ross. Był tu wczoraj, ale jak zobaczyłam Was przez okno kazałam mu iść.
- Nie wierzę!! Chodzisz z takim ciachem? - dopytywała uradowana.
- Ja z nikim nie chodzę! To tylko kolega. - uniosła się Cassidy.
- To czemu masz jego bluzę?
- Przypadkiem wpadł na mnie i ubrudził mi całą bluzkę lodem, więc dał mi ją żebym nie wracała z wielką plamą. Odprowadził mnie pod hotel, a gdy miał już iść zaczęło padać, więc powiedziałam żeby wszedł póki nie przestanie. A jak już wychodził, to zapomniał bluzy. - blondynka dalej ciągnęła. Opowiedziała o tym jak się poznali, i że to dzięki niemu udało jej się trafić do hotelu.
- Jak słodko. - nie dawała za wygraną. - Umówiliście się? 
- Tak. To znaczy, nie do końca. Zapytał tylko czy się jeszcze zobaczymy, a ja przytaknęłam. Ale jak na razie się nie odzywał.
- Zadzwoń do niego! - Emily podała przyjaciółce telefon.
- Nie jestem pewna..
- No dzwoń!
- Dobrze, nie krzycz. - wybrała Rossa ze swojej listy kontaktów i zadzwoniła. - Kompletnie zapomniałam. On chyba zmienił numer. Trudno, jak będzie chciał, to sam się ze mną skontaktuje.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Dom R5* 

- Hej Ross. Nie słyszałam jak wczoraj przyszedłeś. - powiedziała zaspana Rydel, która dopiero wygramoliła się ze swojej sypialni.
- Wiem. Dlatego, że późno wróciłem. - oznajmił chłopak.
- O której?
- Sam nie wiem. Koło 23. 
- Gdzie byłeś do tej godziny? - siostra dalej prowadziła swój wywiad.
- Tu i ówdzie.
- Sam czy z kimś? - na odpowiedź dziewczyna musiała chwilę poczekać.
- Sam. 
- Na pe...
- Gdzie chłopacy? Powinniśmy chyba zacząć próbę. - wtrącił się w zdanie starszej.
- Śpią jeszcze. Próby mamy zawsze popołudniu. 
- No tak... To ja wychodzę. - skierował się w stronę drzwi wyjściowych.
- Dokąd znowu? - ruszyła za nim Rydel.
- Czy to ważne? - zapytał, zakładając pośpiesznie trampki.
- Ross, ważne! Jesteś moim bratem i martwię się o Ciebie ostatnio! Może porozmawiamy? - zaproponowała. Chłopak podszedł i przytulił siostrę.
- Wszystko dobrze. Jeśli będę potrzebował pomocy, to od razu do ciebie przyjdę. Przysięgam. Nie martw się o mnie siostrzyczko. - pocałował dziewczynę w czoło i wyszedł.
- Poczekaj! Wychodzę później z Rocky'm pozałatwiać parę spraw, a Riker idzie gdzieś z Ratliffem, więc nikogo nie będzie w domu. - krzyknęła w stronę blondyna.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Hotel Suzie's*

Po apartamencie dziewcząt rozległ się dźwięk dzwonka. Brunetka zerwała się z kanapy, odłożyła gazetę na stół i otworzyła drzwi. Przed nimi stał widziany poprzedniej nocy blondyn. Dziewczyna od razu się uśmiechnęła.
- Umm.. Cześć. Zastałem Cassidy? - zapytał niepewnie.
- Nie, przed chwilą wyszła do sklepu.
- Oo.. No trudno, wpadnę później. - odparł i odwrócił się w przeciwną stronę.
- Niee! Ona zaraz przyjdzie. Usiądź i poczekaj, na pewno się ucieszy. 
- Okej. - zaśmiał się chłopiec. - Jestem ...
- Ross. - wyprzedziła Emi.
- Tak. Skąd wiesz? - uśmiechnął się.
- Od Cassy. 
- Serio? Mówiła ci coś o mnie? - podpytywał.
- Ee.. Niewiele. Nieco o tobie wspomniała. Chyba zapomniałeś wczoraj czegoś zabrać. - Ross spojrzał na dziewczynę z niepewnością, a ta wskazała głową na bluzę wisząca na wieszaku.
- Aa.. No tak. - zaśmiał się. - A ty jesteś.. ymm.. Emily.
- Tak, przyjaciółka Cass. - dodała. - Ty i ona jesteście... - nie dokończyła, gdyż do apartamentu właśnie weszła blondynka.
- O wilku mowa. - uśmiechnął się chłopak.
- Um.. Ross? Co ty tu robisz? - spytała zdziwiona.
- Emily mnie wpuściła. Przecież mieliśmy się spotkać.
- Noo tak, ale.. nie sądziłam, że już dziś.
- Więc nie chcesz ze mną pójść? - posmutniał.
- Chcę.., ale miałyśmy dzisiaj z Emi spędzić cały dzień razem. 
- Nie szkodzi. Możesz iść, nie obrażę się. - wtrąciła brunetka, po czym delikatnie wypchnęła przyjaciółkę w stronę Rossa. - Idźcie i bawcie się dobrze. 
- Jesteś pewna?
- Tak, tak. Paa Cass, pa Ross. - zamknęła za nimi drzwi i wróciła do czytania gazety.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


- Gdzie chcesz iść? - spytała Cassy.
- Nigdzie nie chcę iść.
- Jak to? - zdziwiła się nastolatka.
- Ja mam zamiar gdzieś pojechać. - wyjaśnił. - Zabiorę cię na małą przejażdżkę. - obydwoje wsiedli do samochodu.
- Zatem, gdzie jedziemy?
- Zobaczysz. Nie mogę ci teraz powiedzieć, jesteś zbyt ciekawska. - przez dłuższy czas jechali w zupełnej ciszy. - Słyszałem, co o mnie mówiłaś do Emily.
- Co?! Co ona Ci powiedziała? - wyraz twarzy nastolatki diametralnie się zmienił. Przez myśl przechodziły jej przenajróżniejsze myśli, jako że powiedziała przyjaciółce dosłownie wszystko.
- Powiedziała, że całą noc jej o mnie opowiadałaś. - uśmiechnął się.
- To wcale nie tak. Może i rozmawiałyśmy o tobie, ale to ona zaczęła się wypytywać, więc powiedziałam jej wszystko. Po powrocie do hotelu od razu ją zabiję. - zażartowała. - Co ci jeszcze nagadała?
- Tak na prawdę, to nic. - zaśmiał się. - Jak spytałem się czy mówiłaś coś o mnie, to powiedziała, że tylko coś wspomniałaś. Ale sama się wygadałaś, że o wiele więcej rozmawiałyście. - szturchnął lekko dziewczynę i dalej chichotał.
- Wiesz co! Jak mogłeś mnie tak podpuścić? - mówiła rozbawiona.
- Oj przepraszam, ale chciałem wiedzieć. 
- Cham! - dziewczyna zmarszczyła nos.
- Nie złość się. Przecież na mnie nie można się obrażać, skarbie. - posłał dziewczynie całusa.
Lada moment dotarli na miejsce. Zastali tam duży kremowy dom, a wokół niego piękny ogród z basenem.
- Mieszkasz tutaj? - spytała, wysiadając z auta.
- Tak. Razem z rodzeństwem. - odpowiedział, zamknąwszy samochód. Ustał obok koleżanki i kontynuował rozmowę.
- A rodzice?
- Zostali w Los Angeles. Czasami przyjeżdżają do nas albo my do nich. - wyjaśnił.
- Ile masz rodzeństwa? - dalej dopytywała.
- Siostrę i trzech braci, ale jeden został z rodzicami. Z reguły wakacje spędza u nas, ale wyjechał na jakieś kolonie i wróci dopiero za tydzień. - wypowiadał się idąc w stronę wejścia.
- Nikogo teraz u ciebie nie ma?
- Nie, ponoć mieli iść coś załatwić. - otworzył drzwi kluczem i wpuścił dziewczynę do środka, a następnie ruszył za nią.
- Bardzo ładnie się urządziliście. - pochwaliła.
- Dzięki. Chcesz coś zimnego do picia czy może kawę lub herbatę? - zapytał, kładąc kluczę na szafce nieopodal drzwi. Następnie skierował się do kuchni.
- Możesz mi zrobić kawę, całą noc nie spałam.
- Wiem, wiem, pewnie myślałaś o mnie. - uśmiechnął się.
- Tak, tak. - przewróciła oczami.
- Ja tak działam na dziewczyny. - zażartował.
- Siema Ross, już wróciłee.. ee.. Kogo ze sobą przyprowadziłeś? - spytał zdziwiony Rocky schodząc ze schodów. Zaraz za nim zszedł Riker, Ratliff oraz Rydel.
- Miało was nie być. Umm.. To jest uhh.. moja przyjaciółka. - odpowiedział zmieszany.
- Przyjaciółka. - powtórzył znaczącym tonem najstarszy. - Jestem Riker, najstarszy. - podszedł do dziewczyny i przywitał się.
- A ja Rocky, ten najmądrzejszy. - zaśmiał się.
- Chciałbyś! - zarechotał stojący obok chłopak. - Ja mam na imię Ellington, ale wszyscy mi mówią Ratliff. I skoro oni się tak wychwalają, to ja powiem, że jestem najprzystojniejszy. - powiedział przez śmiech. Rodzeństwo jednocześnie wybuchnęło śmiechem.
- A ja jestem Rydel. - uśmiechnęła się. - Jedyna siostra tych czubków. - dodała.
- Chwila, Ross mówił, że ma trzech braci, ale jeden został w LA. - zauważyła roześmiana nastolatka, spojrzawszy na Ratliffa. 
- Haha, ja jestem tylko ich przyjacielem. - wyjaśnił Ellington.
- Jest z nami tak blisko, że praktycznie stał się naszym bratem. - uśmiechnął się Rocky.
- I wszystko jasne. A tak w ogóle to nazywam się Cassy. Niedawno poznałam Rossa. 
- To już wiem, z kim wczoraj byłeś do 11 w nocy. - mrugnęła do blondyna. - Mam rozumieć, że zjesz z nami obiad?
- Nie, nie. Chyba już pójdę.
- Ależ skąd! Zostajesz z nami. - odparła Rydel i zaciągnęła ją w stronę jadalni. 
- Jak możesz być taka bezduszna siostrzyczko, każąc jej jeść jedzenie przygotowane przez ciebie? - zażartował Riker. 
- Ach tak? To w takim razie, sam sobie dzisiaj gotuj, głupku! - ryknęła. Chłopak podszedł do niej i przytulił. 
- Oczywiście chodziło mi o JAKŻE PYSZNE jedzenie przygotowane przez ciebie. - zaczął się przymilać.

Chwilę później wszyscy siedzieli przy stole i zajadali się pysznościami przyszykowanymi przez Rydel. Był to kurczak w miodzie oraz tradycyjna zupa pomidorowa. Mimo wcześniejszych docinek Rikera, to właśnie on zjadł najwięcej ze wszystkich.  Obiad przeminął bardzo miło. Nikt z ciekawskiego rodzeństwa nie dopytywał Rossa i jego towarzyszki o ich znajomość. Po skończony posiłku dziewczyna zaczęła powoli zbierać się domu.

- Chodź, mała, odwiozę cię. - zaproponował Ross. Złapał dziewczyną w pasie i delikatnie pociągnął w stronę drzwi. Nie zdążyli jeszcze przekroczyć progu, kiedy zatrzymała ją Rydel. - To ja pójdę odpalić samochód. - zdecydował blondyn.
- Przyjdź do nas też jutro na obiad. Posiedzimy sobie trochę, a wieczorem obejrzymy jakiś film. - zasugerowała Delly.
- Bardzo bym chciała, ale przyjechałam tutaj z przyjaciółką i byłoby mi strasznie głupio zostawić ją po raz kolejny samą w hotelu. - tłumaczyła Cassidy.
- To fajnie, weź ją ze sobą. - wepchnął się Ratliff. - Bardzo miło będzie mi ją poznać. Ee.. To znaczy nam. - poprawił.
- Nie będziecie mieli nic przeciwko?
- Pewnie, że nie. Im nas więcej tym lepiej... I Ratliff może się trochę dowartościuje. - szepnęła dziewczynie do ucha.
- Słyszałem! - wykrzyknął chłopak stojący kilka metrów od nich. Obie zachichotały.
- To do soboty. - przytuliła dziewczynę. - Dziękuję za pyszny obiad. Paa chłopcy! 
- Paa! - krzyknęli chórem, a blondynka pobiegła do samochodu.


___________________________________________________


Jeszcze raz, bardzo dziękuję wszystkim komentującym!! 
Jesteście świetni! Uwielbiam Was!
Nowy rozdział będzie może w środę wieczorkiem lub w czwartek.



~DarkAngel ;*