Rozdział 55: Memories.

- Kurczę, strasznie rozbolała mnie noga i chyba nie mogę wstać - odpowiedział uśmiechnięty, chwytając się za kolano. 

- To chociaż ze mnie zejdź i wtedy będę mogła pomóc ci wstać.
- Ale ona tak boli - zapierał Ross.
- Ale z ciebie głupek, odsuń się - nalegała blondynka, szturchając go delikatnie. 
- Taki już jestem - uśmiechnął się i powoli zaczął zbliżać do dziewczyny.
- Ekhem! Czy możecie nie zajmować całego chodnika?! Ta dzisiejsza młodzież w ogóle wstydu nie ma! Rozłożą się na środku przejścia i robią nie wiadomo co! - krzyknęła starsza kobieta, przechodząca obok nastolatków, po czym ruszyła dalej, a para wybuchła śmiechem.
- Może już wystarczy jazdy na dzisiaj? - spytała z propozycją, podnosząc się z betonu.
- Jasne, ale i tak wciąż musisz mi pomóc wstać - uśmiechnął się.

Dziewczyna długo nie czekała. Od razu wyciągnęła dłoń do kolegi i tym razem bezproblemowo udało jej się go podnieść.

- To co, ściągamy się – zaproponował zadowolony blondyn.
- Chcesz się ze mną ścigać? – zdziwiła się dziewczyna. - Prędzej rozbijesz się o latarnię.
- Jasne – zaśmiał się chłopiec. – Może uda mi się nie przewrócić.
- Ale ja cię nie będę zbierała z betonu.
- Zgoda – uśmiechnął się. – To żeby było sprawiedliwie.. Gdy ty wygrasz to hmm.. dostaniesz ode mnie buziaka, a jak ja wygram, to dostanę od ciebie drugą randkę – powiedział zadowolony.
- O nie, nie.. Ja nie chcę od ciebie buziaka. Jeśli ja wygram, to dasz mi spokój z randkami, zalotami i podrywaniem mnie, będziemy tylko przyjaciółmi. Natomiast jeśli ty wygrasz, to zgoda.. pójdziemy na drugą randkę – odpowiedziała pewnie.
- Ale, że kompletny spokój? W ogóle nie będę mógł z tobą flirtować? Przecież to niesprawiedliwe.. – marudził Ross. – Wiesz, że nie jeżdżę najlepiej, mam marne szansę - dodał lekko zrezygnowany.
- Sam to zaproponowałeś. Więc idziesz na taki układ czy nie ma zakładu? – chłopiec westchnął ciężko.
- Wiesz co.. sam nie wierzę, że to mówię, ale... zgoda. Mogą być takie warunki, lubię wyzwania.. – odparł niepewnie brązowooki. – Okej, to pomóż mi się ustawić i ścigamy się do umm.. - rozejrzał się dookoła - ..budki z lodami – dziewczyna zrobiła to, o co poprosił ją kolega. Chwilę jeszcze popatrzyła z politowaniem na towarzysza i wraz z nim odliczyła trzy sekundy do startu. 

Kiedy wystartowali oczywiste było, że Cassidy od samego początku obejmowała prowadzenie. Wielkim zaskoczeniem dla niej było, gdy niespodziewanie tuż obok niej znalazł się Ross, który doskonale sobie radził z jazdą. Chłopiec ze swym uśmiechem zwycięstwa minął blondynkę, mrugnąwszy do nie i po chwili był już na prowadzeniu. Zaskoczona dziewczyna wjechała prosto w brązowookiego, stojącego już od jakiegoś czasu przy budce, służącej za metę.

- Wygrałem!! – powiedział z głupawym uśmieszkiem na twarzy.
- Ale.. ale jak.. Ty przecież nie.. – zaczęła dukać zdumiona.
- Nie umiem jeździć? Mówiłem ci, że rolki i ja, to dwa nierozłączne słowa – odparł wciąż pokazując zwycięski uśmiech.
- Oszukałeś mnie! – krzyknęła blondynka, jednak po chwili uśmiech na jej twarzy przebił się na zewnątrz. – Dlaczego?
- Dla hecy – roześmiał się. – Tak bardzo starałaś się mnie nauczyć. To było urocze i dość zabawne.
- Nie, nie zabawne.
- To jak, kiedy mamy drugą randkę? – zmienił temat Ross.
- Słucham?
- Noo.. kiedy będzie nasza druga randka. Ja się dostosuję. Tylko w środę nie mam czasu, no wiesz.. wywiad i te sprawy – mówił.
- Nie wiem kiedy, bo jej nie będzie.
- Ejj.. Zakład był jasny. Zgodziłaś się, a teraz zmieniasz zdanie. Tak nie można – wykłócał się chłopiec. – I mówisz, że to ja jestem nieuczciwy. Jest mi bardzo przykro. Ja się staram, żeby było fajnie, zabawnie, a ty po prostu to olewasz.. To boli, wiesz? – odparł ze smutkiem blondyn.
- Przepraszam Ross, masz rację. Więc kiedy ci pasuje? – uśmiechnęła się delikatnie.
- Hmm.. Co powiesz na przyszły weekend? – zaproponował.
- Jasne – ucieszyła się. – Uhh.. Niee.. Moja mam przyjeżdża. To może w piątek?
- W piątek jest impreza – odpowiedział. – Ale w czwartek może być.
- Będziemy przygotowywali imprezę. Umm.. W środę masz wywiad..
- To we wtorek – uśmiechnął się Ross.
- Odpada, mam zajęcia od ósmej do szesnastej.. później nauka, będę zmęczona.
- Ughh.. – westchnął niezadowolony. – A jutro? – spytał z nadzieją.
- Umm.. Lekcje mam do piętnastej.. Ale zajęcia w sumie całkiem luźne.. Mogę jeszcze jutro dać ci znać?
- Jasne, nie ma sprawy. Tylko napisz mi na pewno, zgoda? – uśmiechnął się.
- Na pewno. To co teraz, kierunek dom?

- Nie, jeszcze spacer – rzekł stanowczo Ross.
- Jeszcze ci mało, Ross? – powiedziała smętnie dziewczyna.
- Owszem i wiem, że tobie też, tak więc skończ marudzić i ruszaj się – rzucił chłopiec i wraz z blondynką ruszyli w stronę plaży.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Lynchowie zasiadali właśnie w kuchni, spożywając śniadanie. Dziś nie szykowali żadnych wymyślnych specjałów, tylko postawili na tradycyjne płatki z mlekiem. Pod koniec posiłku dołączył do nich zaspany Ratliff.

- Aww.. Jakie słodziutkie paputki - powiedziała zgryźliwie blondynka w stronę kolegi. Miał na sobie puchate kapcie z wizerunkiem misia pandy.
- Sama jesteś słodziutka - odparł bez zastanowienia.
- Coś ci chyba nie wyszło - zaśmiała się dziewczyna.
- Nie, dlaczego? Dobrze wyszło - uśmiechnął się.
- Ooł.. - zarumieniła się Rydel. Aby uniknąć dalszej niekomfortowej, aczkolwiek bardzo przyjemnej dla niej sytuacji, zebrała miseczki i ruszyła je pozmywać. Po chwili w kuchni pojawił się również Ell, sięgając sobie półmisek z szafki.
- Powiedziałem coś nie tak? - spytał, podchodząc do przyjaciółki. Jednocześnie nasypywał do naczynia małe, czekoladowe kuleczki.
- Hmm?
- Tak szybko odeszłaś, więc pomyślałem, że coś nie tak.
- Niee.. wszystko w porządku - uśmiechnęła się. - Serio pomyślałeś? To ty myślisz?
- Owszem, czasem mi się zdarza - zaśmiał się brunet.
- Rzadko.. Umm.. Naprawdę tak uważasz? - spytała nieśmiało.
- Że jesteś słodka? - dziewczyna przytaknęła.
- Uważałem, dopóki nie powiedziałaś, że ja nie myślę – chłopiec zmrużył oczy i wraz z przyjaciółką lekko się zaśmiali. Brunet nalał do miseczki mleka, po czym usiadł na blacie, spożywając posiłek. Obok niego zasiadła blondynka, po czym razem kontynuowali rozmowę.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ross i Cassidy spacerowali wzdłuż plaży dość wolnym, aczkolwiek rytmicznym tempem, od około półtorej godziny. Pogoda była wręcz idealna na taki spacer. Gorące promienie słoneczne odbijały się od błękitnych fal oceanu, tworząc na nim piękną, błyszczącą, złocistą taflę. Gorący piasek drażnił stopy ludzi, których o dziwo niewielu było obecnie nad brzegiem. Drzewa natomiast delikatnie kołysały się w rytm morskiej bryzy, która stopniowo stawała się coraz mocniejsza. Niebawem nastąpiło małe, zupełnie niespodziewane załamanie pogody. Słońce pokryły gęste szare chmury, których z oddali przybywało coraz to więcej, a każda z nich była coraz ciemniejsza. Jednak nastolatkowie pochłonięci intensywną rozmową, nie zauważyli, że tuż za nimi zbierają się obłoki, niosące ze sobą zapewne deszcz, a osoby znajdujące się obecnie na plaży, zaczęły zbierać swoje rzeczy. Sielankę młodzieży przerwał Ross w momencie, w którym postanowił złapać dziewczynę za rękę. Wyraźnie ją to poirytowało.

- Ross, co ty wyrabiasz? - wyrwała dłoń z uścisku towarzysza. - Chyba wyraźnie powiedziałam, że to tylko przyjaźń. I jeśli taki układ ci nie pasuje, to przykro mi, ale lepiej będzie, jeśli zakończymy znajomość - powiedziała stanowczo, jednakże widać było, że takie wyjście wcale by jej nie uszczęśliwiło.
- Dobrze, przepraszam. Już nie będę, dam sobie spokój. Miałem nadzieję, że może coś z tego wyjdzie, ale skoro jedynym wyjściem jest zakończenie znajomości, to odpuszczę. Już mi minęło - uśmiechnął się i dalej ruszyli w ciszy. Po chwili pierwszy odezwał się Ross. - Pamiętasz nasz pierwszy pocałunek, na plaży? - odparł niepewnie, sądząc, że blondynce nie spodoba się taki temat, jednak ku jego zdziwieniu posłała mu tylko spojrzenie i wciąż ze spokojem szła przed siebie. - Poszliśmy do ciebie i tak jakoś wyszło, że zostałem w samych bokserkach i wtedy przyszła twoja mamusia i moje kochane rodzeństwo - ciągnął.
- Ejj, ale ich w to nie wciągaj - zaśmiała się dziewczyna. - Na dobrą sprawę, chyba nawet lepiej, że wtedy przyszli.
- Nie sądzę. Gdyby nie oni, może zupełnie inaczej by się między nami ułożyło - Cassy przewróciła tylko oczami. - Ehh.. To były czasy.. Potem nadeszły święta. Udawałaś przed naszymi rodzicami, że wciąż jesteś z Rikerem - rzekł ze smutkiem, a koleżanka uważnie wsłuchiwała się w jego słowa. - A później, gdy w końcu byliśmy szczęśliwi, musiał nadejść ten cholerny Sylwester.
- Nadszedł i odszedł. Proszę, nie wspominajmy już go - rzuciła, zamknąwszy na kilka sekund oczy. Zapewne zawczasu chciała zapobiec wydostaniu się słonych kropli, które powoli zaczęły się gromadzić.
- Potem cierpiałaś przeze mnie.. Ja przez moją głupotę.. I wtedy pojechaliśmy na basen. W saunie wyraźnie zaiskrzyło - rzucił z chwilowym uśmiechem. - Następnie wyjechałem.. Później twój kuzyn.. A teraz jesteśmy tutaj. Zupełnie na początku naszej historii, zaczynając przyjaźń.
- Mam tylko nadzieję, że tym razem nie ukrywasz przed mną dziewczyny, ja nie wyląduję w szpitalu, a ty nie zerwiesz ze mną kontaktów bo twoja dziewczyna ci będzie kazała - wtrąciła.
- Jaka dziewczyna? Jeśli kiedyś nie dasz mi szansy, to już do końca życia będę samotny.
- Znowu zaczynasz?
- Przepraszam, skończyłem.. Jeej.. Jakie ciemne chmury - rzucił na zmianę tematu.

Faktycznie, niebo całe pokryte było ponuro wyglądającymi obłokami, a fale coraz mocniej uderzały o brzeg. W oddali wśród chmur widoczne były jasne błyski.

- No pięknie. Zaraz zacznie padać.. będzie burza.. Nie ma gdzie się schować, a ty się cieszysz nie wiadomo z czego - rzuciła blondynka do chłopaka, na którego ustach z niewiadomych przyczyn pojawił się uśmiech. - Dlaczego zawsze wszystko dzieje się na twoją korzyść?!
- Słucham?
- Zawsze dzieje się tak, jak ty chcesz! Na początku naszej znajomości, gdy nie chciałam cię wpuścić do hotelu, zerwał się deszcz. Gdy byliśmy u ciebie wysiadły korki. Na basenie ugrzęźliśmy w saunie, a teraz znów nadchodzi nawałnica. Ja nie wiem, co z tobą nie tak?! - wygarnęła zdenerwowana Cass.
- Ejj! Nie zwalaj wszystkiego na mnie! Nie steruję pogodą i nie potrafię wyłączać prądu siłą woli.. Wyobraź sobie, że właśnie nic nigdy nie dzieje się po mojemu! - krzyknął równie rozdrażniony Ross. Zupełnie nie wiedział, czemu nastolatka znów wytyka mu jakieś problemy. - Zawsze to ja mam pod górkę. Moja dziewczyna, którą kochałem okazała się być zwykłą pijawką, będącą ze mną dla kasy! Ty byłaś z Rikerem, a ja cholernie nie mogłem tego znieść! Z moją drugą ex dziewczyną, którą WCIĄŻ kocham ponad życie, nie potrafiłem dojść do porozumienia! W Sylwestra, przez jeden pieprzony błąd ją straciłem! Zaraz po tym prawie straciłem rodzeństwo! Mój zespół przeze mnie zawalilił koncerty.. Przez Kaitlyn mało nie brakowało, a straciłbym cię na dobre! A na domiar złego zepsuło mi się auto, a siostra Laury próbowała się do mnie dobrać - powiedział załamanym tonem.

__________________________

~DarkAngel